Pierwsze objawy niestabilności okluzyjnej mogą być delikatne:
nadwrażliwość zębów
ubytki przyszyjkowe
recesje dziąseł
starcie zębów siecznych i trzonowych
W miarę postępu choroby okluzyjnej pojawiają się kolejne objawy:
popękane i pokruszone zęby
kieszenie dziąsłowe i kostne
przerost mięśni żwaczy (twarz kwadratowa)
klikanie w stawach skroniowo-żuchwowych
uczucie napięcia, zaciskania
Pojawiają się bóle napięciowe mięśni głowy i szyi, bóle migrenowe.
Stawy skroniowo-żuchwowe ulegają zniszczeniu i mogą pojawić się bóle wewnątrzstawowe.
Przy bocznym przemieszczeniu żuchwy, pojawiają się napięcia mięśni posturalnych zaburzające postawę pacjenta. Brak prawidłowego rozpoznania przyczyn zaburzeń w kręgosłupie szyjnym, piersiowym lub lędźwiowym sprawia, że pacjenci tacy są bezskutecznie leczeni.
Pokruszone zęby, lub ich starcie oraz braki w uzębieniu, wypadające wypełnienia, zgrzytanie czy zaciskanie zębów, czy odgłosy akustyczne i ból przy otwieraniu czy zamykaniu ust, mogą świadczyć i o nieprawidłowej relacji szczęki do żuchwy.
Może to być pierwszym objawem braku harmonii pracy mięśni oraz stawu skroniowo- żuchwowego. Jest to schorzenie które należy leczyć - wtedy mówimy o rehabilitacji protetycznej.
Odtwarzając prawidłowe kontakty zębów górnych i dolnych możemy przywrócić fizjologie narządu żucia.
Jest to proces wieloetapowy, polegający początkowo na pełnej diagnostyce tj.zdjęciach RTG, zdjęciach fotograficznych oraz analizie modeli diagnostycznych oraz na wykonaniu deprogramatora.
Odnalezienie optymalnej pozycji żuchwy w odniesieniu do szczęki to tzw. deprogramacja. Do tego celu służy specjalny ruchomy aparat, czyli właśnie deprogramator wg KOISA
Na odnalezieniu prawidłowej pozycji żuchwy w odniesieniu do szczęki z uwzględnieniem optymalnej pozycji powierzchni stawowych w stawach skroniowo-żuchwowych – jest to tzw. pozycja centralna (CR).
Na doskonałym ustawieniu przestrzennym zębów względem siebie podczas przebudowy tak, aby zęby po zamknięciu wymuszały prawidłową pozycję żuchwy w stosunku do szczęki.
Na idealnym dopasowaniu zębów górnych do dolnych.
Na stworzeniu odpowiedniej przestrzeni w obrębie zębów przednich tak, aby możliwe było zaprojektowanie zupełnie nowego uśmiechu bez żadnych ograniczeń estetycznych z uwzględnieniem wszystkich życzeń pacjenta.
Zgryz pacjenta można przebudować za pomocą następujących procedur, w zależności do sytuacji klinicznej:
Wykonanie wypełnienie kompozytowych na powierzchniach zgryzowych zębów.
Nakładów, czyli wykonywane w pracowni dentystycznej kompozytowe lub ceramiczne wypełnienia wklejane w ustach pacjenta na powierzchnie zgryzowe zębów.
Licówki ceramiczne w obrębie zębów przednich.
Korony protetyczne i mosty na zębach pacjenta i implantach.
W sytuacji, gdy konieczna jest zmiana estetyki uśmiechu, przebudowa zgryzu metodą Koisa może okazać się słusznym wyborem. Metoda ta polecana jest również pacjentom, u których występują dolegliwości bólowe mięśni odpowiadających za żucie, w obrębie stawu skroniowo-żuchwowego bądź inne niecharakterystyczne bóle głowy. Przebudowa zgryzu metodą Koisa rekomendowana jest także u tych pacjentów, u których zaistniała potrzeba wykonania rozległej pracy protetycznej na stałe montowanej w ustach pacjenta.
Autor: Dr Joanna Dunaj D-DENT Sopot
Zadzwoń: +48 603 773 180
lub umów się online:
Rejestracja
Strona www stworzona w kreatorze Medical PR
zdjęcia kadry oraz wyposażenia placówki D-Dent - So Blue Sky
zdjęcia na stronie głównej / nagłówek - obraz autorstwa Nakaridore na Freepik
Leczymy.
Firma.
Oferta.